Onze dochter wordt alweer bijna 1 jaar! Dat maakt me emotioneler dan ik had verwacht. Waar ik nooit eerder de behoefte voelde om veel te delen over mijn zwangerschap, bevalling en kraamtijd, merk ik dat die behoefte er nu wel is. Zoals veel moeders zullen herkennen, blik je bij een verjaardag altijd weer even terug naar dat moment van de geboorte. Meer dan een jaar geleden… waren manlief en ik nog met zijn tweetjes. Nu maken we samen de mooiste reis van ons leven, de reis waarin ons lieve meisje van baby naar mens groeit. In deze blog deel ik mijn persoonlijke verhaal: van bevalling tot eerste verjaardag. Wát een bijzonder jaar!

1 jaar geleden: wachten…

Ik nam mezelf voor om te blijven werken tot 36 weken en dat vond ik wel stoer. Maar… mijn lichaam gaf bij 35 weken aan dat het genoeg was. Tijd om rust te pakken! Het was heerlijk zomers weer en ik belde veel met mijn moeder en vriendinnen om te fantaseren over ‘hoe het zou zijn als ze er is’…. Mijn lieve man deed zijn best op het werk om alles zo goed als mogelijk over te dragen en hij stuurde me de hele dag door lieve woordjes. Tja… wanneer zou ze komen? Was het een voorteken dat ik riep: ’26 juni lijkt me wel een mooie datum’?

FunkyBird Photography | Toscane

Zondag 25 juni… mijn vliezen braken

Op zondag 25 juni was er ineens die rare ervaring: ik lag in bed en merkte dat mijn vliezen braken. Het leek wel een zwembad! Ik was op dat moment 37 weken zwanger. Oh, wat was ik blij! Ik riep meteen mijn man en we belden de verloskundige. Mijn man schrok wel even, zo snel al? Maar… we waren er klaar voor. Het moment was daar, ik ging bevallen. Dat dacht ik… want de verloskundige gaf me juist het advies nog even rust te pakken. Nou… met de adrenaline in mijn lichaam ging dat dus niet lukken. In plaats van een dutje doen, koos ik voor haren wassen en alle spullen nog eens checken.

Het duurde even voor de ontsluiting op gang kwam, maar omdat de pijn heviger werd, mocht ik al naar het ziekenhuis. Ik heb dat moment nog heel goed voor ogen, het was namelijk het laatste moment écht met zijn tweeën.

Eenmaal in het ziekenhuis wilde het niet vlotten met de ontsluiting. Ik ging van bed, naar bad en terug. En dat terwijl de weeën (zowel rug, been als buik!) steeds heviger werden. Zoals je weet ben ik echt wel een doorbijter, maar die been weeën waren dus écht niet prettig. En het vervelende is, die weeën kun je dus niet opvangen. Het putte mijn hele lichaam uit.

Infuus wordt aangelegd

Maandag 26 juni: opwekken weeën

De ontsluiting kwam niet op gang én inmiddels waren we een dag verder. Er moest een arts aan te pas komen. Een tegenvaller voor mij: de weeën moesten opgewekt worden. Er kwamen wel meer onverwachtse zaken voorbij. Ook de ruggenprik die hij benoemde, stond namelijk absoluut niet op mijn lijstje. Op dat moment kwam er dan ook een oerkracht bij mij boven en ging ik binnen no time van 6 naar 9 ontsluiting. De ruggenprik werd gecanceld, al kreeg ik wel wat pijnstilling om mijn lichaam wat rust te gunnen. En toen kwam de laatste fase: het persen. Optimistisch klonk het: ‘Dat moet zo gepiept zijn, want het hoofdje is al zichtbaar.’ Helaas bleek dat niet waar, ons dochtertje lag in een zogenaamde kruinligging. Dus kwam daar de gouden schaar (waar we nu om lachen) tevoorschijn. Wat moet, dat moet. En vanaf dat moment kan ik me alleen nog maar het ‘floep’-gevoel herinneren. En natuurlijk… een geweldig klein meisje wat op mijn borst werd gelegd. Wat een magisch en bijzonder moment!

Vanaf dat moment één team!

Zo glibberig, zó bijzonder, zó intens mooi en emotioneel. Wauw, kon ik dat moment nog maar even terughalen.

Mijn man vol tranen en vol trots! Of het nog even gehecht mocht worden? Dat hoort er helaas bij. Onze prachtige dochter ‘Chloë Rose’ is gezond op de wereld gekomen. En wij konden door als papa Dennis en mama Linsey.

Videograaf: Wendy van Littel

Een grote roze wolk

Nee, écht ik wil het niet mooier maken dan het is. Maar ik alle eerlijkheid: ik kijk terug op een supermooi jaar! Het moederschap heeft me in positieve zin verrast! Onze dochter heeft ons leven zo verrijkt. En elke week leek er wel een nieuwe mijlpaal. Of het nu haar lachje is, de eerste geluidjes, de eerste hapjes, de eerste stapjes en vooral het gebrabbel: ‘mamama’. Of haar handjes in de lucht als ze in haar bedje staat om vastgepakt te worden. Ik vind het magisch hoe snel een baby leert, hoe ze zich ontwikkelt. En dat je daar als ouders gewoon een bijdrage aan mag leveren!

Miranda de Rijk fotografie

Moeilijke momenten? Loslaten en zorgen

Natuurlijk, niet alles gaat altijd goed en perfect. Het alle moeilijkste van het moederschap vind ik loslaten én de zorg die je altijd bij je draagt. Ik wil dit kleine meisje simpelweg beschermen, maar ik wil haar ook de ruimte geven om zich te ontwikkelen. We hebben weinig slapeloze nachten gehad, waardoor het met de vermoeidheid wel meevalt. Ze slaapt zelfs beter dan ik. Nu ze bijna 1 jaar is, en zich van een slaperig meisje heeft gevormd tot een speels, energierijk en soms heerlijk ondeugend meisje, merk ik dat je met een kind je leven anders inricht. Je past je aan. Zo werk ik als ze een dutje doet. En tijdens een vakantie liggen we niet meer rustig aan een zwembad, maar spelen we met haar in het water of op het strand. Ik ga niet naar de sportschool, maar ren ik achter een meisje aan en loop de trap op en af voor wasjes. En in de avond fietsen we als gezin nog een rondje.

Paris Theotokidis

Over Chloë: Ons bijzondere meisje

Iedere moeder vindt haar eigen kind natuurlijk het allerliefste en allermooiste! En dat vind ik dus ook! Vooral haar vrolijkheid streelt mijn hart. Het lijkt wel of ze geboren is om mensen een goed gevoel te bezorgen. Dat stralende lachje van haar, laat ze maar wat graag zien. Ze is gek op aandacht en daarnaast is ze heel ondernemend en nieuwsgierig. En dan die lieve, maar oh zo ondeugende oogjes. Ze ontwikkelt zich goed, al is ze een ietsepietsie kleiner dan gemiddeld. Ik volg hierin heel erg mijn gevoel, mijn moederinstinct. En dat werkt perfect voor ons.

Dat een kind je zo gelukkig kan maken, bijzonder!

Alicia van Stuijvenberg Fotografie

Op naar het 2^e jaar! Dag lieve baby, hoi leuke dreumes!

Ja, voor mij komt nu de grootste verandering. Van het 1^e naar het 2^e jaar. Van een baby die veel slaapt, of rustig op een speelmatje speelt, naar een kind dat de wereld wil ontdekken. Het is toch prachtig om dat te zien? Maar, eerlijk is eerlijk, die nieuwe fase vraagt wel meer energie. Bijvoorbeeld als je net een deadline wilt halen én zij vol energie zit om te spelen. Maar waar hebben we het over? Ik laat dan gewoon alles uit mijn handen vallen en geniet van haar. Want deze tijd, waarin je kind zich volop ontwikkelt, krijg je nooit meer terug.

Vol liefde fotografie

 Je allereerste verjaardagsfeestje

Wat kijken we hiernaar uit! Je allereerste verjaardag. We hebben het vorige week al gevierd met een leuke cakesmash. Speciaal voor jou, want wat vond je het heerlijk om van de taart te smullen. En zondag 24 juni vieren we het feestje met onze lieve familie en vrienden. En op je verjaardag dinsdag 26 juni sta ik vol trots met je allerliefste papa aan je bedje om je wakker te zingen en samen een kaarsje uit te blazen. In de middag vliegen we met zijn drietjes naar Puglia. Waar we weer een heerlijk weekje gaan genieten van pure quality-time!

Alicia van Stuijvenberg Fotografie

Lieve Chloë, mooie dochter en mijn allerbeste vriendinnetje: wat ben ik trots op jou! Wat is je papa trots op jou! We vormen samen met jou een happy family én ik hoop dat we dat fijne gevoel nog heel lang samen mogen vasthouden. In een jaar tijd heb ik een mega-album gevuld met foto’s en wat dacht je van alle herinneringen die je in het eerste jaar al hebt mogen maken. Wat zijn we trots en dankbaar voor het avontuur dat we met jou mogen beleven en wat kijken we uit naar nog veel meer mooie momenten samen met jou. We zien je graag groeien, maar ga niet te hard. Je bent mijn kleine, lieve meisje!